میدونید، آدم ها، همه دارن تلاش میکنن برای زندگی کردن، برای ادامه دادن، برای نجات پیدا کردن. دنیا دیگه مثل قدیم نیست که هر چقدر اون بیرون تو اجتماع به اون بزرگی با هزارتا غریبه چونه بزنی و بد و بیراه بشنوی و بگی و بعد که برمیگردی خونه عمه و خاله و دایی و عمو و بچه هاشون تو حیاط خونه فرش پهن کرده باشن و منتظر باشن هندونه توی حوض وسط حیاط خنک بشه. دیگه هیچی مثل اون قدیمایی که حتی شاید عمر ما هم قد نده نیست.
حالا حتی پنجشنبه جمعه ها هم باید کار کنی، حتی برف هم کمتر باعث میشه اخبار اعلام تعطیلی کنه.
میدونی زندگی به سرعت داره به سمت چیزی میره که نمیدونیم، که آدما دو دسته ن، یا میگن بهتره یا هنوز غصه ی تموم شدن دوره ی قدیم رو میخورن. ولی یه چیز تو همه مون مشترکه، بیقراری و ترس از عقب موندن، ترس از دیر شدن.
سال ها بعد، بچه های ما قراره حسرت این روزها رو بخورن؟ کسی چه میدونه.
#ماتیلدا
منبع
درباره این سایت